Minicik bir KASABADA olsam..!
Yağmur yağsa, çatıda tık tık yağmurun sesini duysam..!
Pencereden baktığımda, gri bir denizde bana baksa;
Hüzünlü dalgaların sesine dalsam..!
İçeride SOBA yansa..!
Çaydanlık sobanın üstünde; camlar buğulanmış,
çay kokusu bütün odayı kaplamış olsa..!
Bir elimde kağıt olsa, bir elimde kalem, yazsam;
İçimin tüm kirini akıtsam satırlara..!
Eski bir radyoda " Özdemir Erdoğan" çalsa..!
Ve, "İkinci Baharı" yaşasa gönlüm, o müthiş şarkılarla..!
yürek rahat olsa, huzur olsa; aşk olsa,
Ve; varsa bir kadir kıymet bilen,
İşte "O" yanımda olsa...!

Ben silmem kimseyi...
Mürekkebine göre barındırırım insanları.
Herkes, kendi yazısını kendi yazar hayatıma.
Gülüşler geçer, üzerinden yazıların.
Ucuzsa mürekkebi, yazan siler kendisini.
Herkes kendi yazısını yıpratır aslında.
Ben silmem kimseyi;
içtenlikle yazılmamış her yazı uçup gider hayatımdan. .

Öyle, lanet bir dünyada yaşıyoruz ki! 
Kardeşliklerin, dostlukların, arkadaşlıkların arasına düşünceler, inançlar, para pul, çıkarlar girip her şeyi darmadağın ediyor.

 Oysa iki kapılı bir tünelden geçiyoruz sadece.

Bir kapısından girdik iki gün yaşayıp her şeyi geride bırakıp diğer kapıdan çıkıp gideceğiz... Değer mi sizce?

 Babamın bisikletinin hikâyesini dinlemek ister misiniz? 
Evet, bu bisiklet neredeyse bizimle yaşıt sayılır, canım babamın Erdemir’e işe gitmek için kullandığı araçtır. O zamanlar nerede servis, yemek herkes kendi imkanlarıyla bunu çözerdi ve çok azda maaş alırlardı.

   Benim babam öyle özel bir babaydı ki ilkokul mezunu olduğu halde değme üniversite mezunlarına taş çıkarırdı. Fabrikada yapılan sınavlarda lise ve üniversite mezunlarını sollayıp bileğinin hakkıyla formen olmuştur.

    Gece işe gider sabah işten çıkar evimizin inşaatında çalışır bu kadar yorgunluğa rağmen kardeşimle beni ihmal etmez bu bisikletin önüne birimizi arkasındaki sepete diğerimizi bindirir bizi plajın oralara kadar gezmeye getirirdi.

   Şimdi ki babalar gibi bilgisayar cep telefonu alıp ne yaparlarsa yapsınlar diyen değil çok ilgili ve sevgisini gösteren bir babaydı.

   Ve benim babam hala daha her gün tüm çocuklarını arayan ve sesimizi duyduğunda bir bebek saflığıyla sevinçten ağlayan bir babadır.

   İşte bu bisiklet benim için bu yüzden çok önemli ve özel bir taşıttır... 

  "Sözler kulağa .Dokunuşlar kalbe .Duygular ruha ulaşır...."